De dood van een merel

De dood van een merel

Verdrietig kijk ik naar een merel
op het paadje voor mijn raam
de ekster heeft hem dood gepikt
te laat kwam ik er aan

zijn doodstrijd heb ik meegemaakt
hij deed zijn oogjes piepend dicht
’t heeft me diep in mijn hart geraakt
hoe kan zoiets nou bestaan

er is zoveel verdriet op aard
dit lijkt onbeduidend klein
maar als de zonde er niet was
zou de dood er nooit meer zijn

ook ik sta schuldig voor U Heer
ongehoorzaam is mijn hart
ik leg al mijn zonden voor U neer
reinig mij door Jezus’ bloed

ik kijk naar de merel op het pad
besef eens is de dood verdwenen
als alles in volmaaktheid leeft
verlangend kijk ik uit
naar die dag.