De weg van de herder

De weg van een herder

Ik zag een herder schamel en gekooid
hij liep en sprak
waar eens de zon geschenen had
ik voel mij zo alleen, ‘k zie heg noch steg
het was de brede weg.

De herder riep waar moet ik heen
ik zoek vertier
de schapen waren pas nog hier
een leeuw ligt dood daar aan de rand
komt door mijn hand.

De herder nam zijn staf en sjokte voort
de kroeg stond open
hij zou daar straks een pintje kopen
en lachen om een grap
die men daar had.

Maar op die brede weg kwam hij Hem tegen
zonder zijn wil
stond hij er stil en vroeg mag ik even
ik ben op weg naar het vertier
slechts duister vind ik hier
wees mij genegen.

Hij sprak, je zoekt het Licht ik kan het geven
geef mij je hand
Ik blijf je vriend niet voor heel even
vreugde ligt er op mijn weg
Licht voor heel je leven
zal Ik je geven.

Hij aarzelde maar ’t voelde warm vanbinnen
gaf Hem zijn hand
maar door de angsten overmand
sloot hij zijn ogen, kon hij opnieuw beginnen
moest hij de smalle weg nu nemen
hij streed zijn strijd.

Stap voor stap volgde hij de nieuwe weg
soms gleed hij uit
en werd door Hem weer opgevangen
toen kwam het verlangen. Hij wilde
als herder Zijn schapen weiden
op de smalle weg.