Gedichten, liederen, meditaties voor jong en oud van Ina van der Welle-Boersma
Het kleine wereldje
Ze zit ineengedoken
voor het raam
de mensen zeggen
ze is oud
en ziet soms spoken
uit een ver verleden.
Ze wacht en wacht
er komt niemand
even met haar praten
en al noemt
ze ook haar klacht
ze blijft alleen.
Ik kom binnen
en zie haar zitten
met haar speelgoedhond
de poppen op haar bed
dan komen al de zinnen
waar niemand meer op let.
Honderd maal
hoor ik het aan:
“Ik wil terug
naar waar ik woonde.”
Dan zie ik
in haar oog een traan.
Ze gaat praten over vroeger
ze was een kind
ze mijmert over sneeuw
want ze houdt
niet van de zomer
en over haar vrind.
Ze zegt
het is voorbij
het kan niet meer
elke avond denk ik
misschien ben ik morgen
bij de Heer.
Ze lacht en zegt
fijn dat je er bent
nu heb ik weer een preek.
Zo gaat het, elke week
en straks
is ze weer vergeten
dat ik er ben geweest.
Geef een reactie