De gure herfst

De gure herfst

Elk jaar is hij er weer
die gure koude wind
de regens striemen neer
zodat ik geen plaats meer vind
om in mijn tuin te zitten
te genieten van de zon
de merel niet meer hoor
die zo mooi fluiten kon.

Ik houd niet van de regen
en van het vallend blad
ik kan er echt niet tegen
het wordt mij veel te glad
dan veeg ik met mijn veger
mijn straatje heel mooi schoon
en gooi het in mijn tuintje,
voor vogels vindersloon

zij pikken alle diertjes
die schuilen onder ’t blad
en zoeken hun vertiertjes
waaraan ik een hekel had
toch moet ik om ze lachen
ze strijden keer op keer
vliegen uit mijn tuintje
maar zijn er heel snel weer.

Al houd ik niet van regen
al wil ik geen koude wind
toch kan ik er wel tegen,
het diertje dat zijn eten vindt
doet mij aan de Vader denken
die de vogels eten geeft
zo zal Hij een ieder schenken
wat hij werk’lijk nodig heeft.