De kale vos

De kale vos

De vos heeft zo zijn streken
al in het bos gezegd
druk was hij aan het preken
de kip heeft nog geen ei gelegd
hij keurde hem, niets waardig
te lui nog bovendien
de haan was veel te aardig
hij hield het voor gezien

de vos heeft zo zijn streken
bij nacht en stormgeluid
wil hij zijn woord soms breken
glipt hij er tussenuit
de kip ligt nu te slapen
hij heeft het wel gezien
de haan draagt ook geen wapen
nu is het tijd misschien.

De haan zo is gebleken
hoorde een zacht geluid
toen hij in ’t donker had gekeken
sloop hij zijn hokje uit
hij zag de vos staan gluren
en smakken bovendien
het zou niet lang meer duren
of hij verloor zijn hen misschien

De haan ging heel parmantig
naar ’t slimme vosje toen
vroeg hem is dat wel handig
zo word je veel te moe
zal ik op je rug staan kraaien
dan komen ze naar mij
je kunt ze zelfs gaan aaien
maar laat mij dan wel vrij
De vos vond dat wel handig
lui als het beest soms was
dus zei hij heel verstandig
mijn haren zijn als gras
je kunt je er verstoppen
geen kip die jou dan ziet
wij zullen ze samen foppen
al begrijpen zij het niet

De haan sloeg met zijn vleugels
belandde op een rug vol haren
zat als een ruiter zonder teugels
nu moest hij hem bedaren
ik pluk eerst zacht een haartje
aldus de slimme haan
ik kraai beter met een baardje
daar komt het toch op aan?

De vos stond stil te wachten
op het kraaien van de haan
slikte weg zij klachten
dat zou wel overgaan
de haan waarschuwde de kippen
ons vosje had ’t niet door
straks zou hij naakt door ’t bosje glippen
men zag nadien geen spoor.

Hoewel een vosje wel zijn haren
maar zijn streken nooit verliest
komt deze vos echt tot bedaren
nu hij het vossenpad verkiest.
Men heeft nog steeds het kale vossenpad
in Maastricht het kan niet missen
ik denk dat je hem nooit gelopen had
als de haan niet was gaan pikken.