Gedichten, liederen, meditaties voor jong en oud van Ina van der Welle-Boersma
De levensboom
De Landman zaait een zaadje
al van een levensboom
’t staat stralend in de zonne
en aan een waterstroom.
Zo kan het weeld’rig groeien
‘t wordt straks een grote boom
zal het dan ook gaan bloeien
zodat er vruchten koom?
De takken worden zichtbaar
een loot spruit nu al uit
zoals in lenteleven voelbaar
wordt het een groene spruit.
De Landman komt verzorgen
dat jonge boompje, steeds
en op een vroege morgen
snoeit Hij een takje, reeds.
Ik kan het niet begrijpen
hij groeit toch naar omhoog
straks zal ’t een struikje lijken
en niet een sterke boom.
De Landman gaat hem geven
alles wat nodig is
om straks als grote boom te leven
vervolgt het werk wat Hij begonnen is.
Er komen steeds meer takken
de stam wordt dik en groot
het bladerdak is prachtig
zodat het schaduw bood.
Weer komt de Landman snoeien
een dikke tak breekt af
de boom zal dood gaan bloeden
als Hij geen aandacht gaf.
De wond is aan ’t genezen
maar zichtbaar blijft het wel
toch hoeft hij niet te vrezen
dat hij nu wordt geveld.
Tussen de groene blaad’ren
ziet men de eerste knop
het voedsel haalt hij uit de aarde
daar stáát de Landman op.
Prachtig bloeien nu de bloemen
rood en groen en geel
een wonderboom is het te noemen
een vreugde als geheel.
De Landman staat te kijken
Hij vindt de boom zo mooi
zal hij nu straks ook prijken
met een volle vruchtentooi?
Want vruchten moet hij geven
niet enkel maar een bloemenpracht
opdat hij krijgt het leven
wat hem is toebedacht.
Het blad gaat nu verkleuren
soms valt er eentje neer
het zal niet lang meer duren
dan komt de Landman weer.
De boom draagt nog steeds vruchten
de Landman vindt ’t genoeg
hij hoeft geen stormen meer te duchten
Hij roept zijn werkersploeg.
De wortels worden uit de aarde
losgemaakt met zachte hand
de Landman Hij bewaarde
zijn hele levensplant.
De werkers hebben hem geplant
in het hof van Eden
daar in het tweestromenland
mag hij voor altijd verder leven.
Geef een reactie