De pauw en de merel

De pauw en de merel

Er was een pauw met mooie veren
die eens fluiten wilde leren
hij liet alle tonen horen
maar er werd geen lied geboren.

Hij ging toen bij de dieren klagen
willen jullie niet zo plagen
ik doe toch echt mijn best
ben ik nu  goed zei hij op ’t lest.

De merel zong toen hoor eens even
nou zullen we weer wat beleven
ik ben degene die mijn lied laat horen
wat denk je wel ik ben daarvoor geboren

De pauw ging zielig aan zijn veren plukken
hij dacht het zal me nooit meer lukken
wat moet ik doen ik raak mijn stem zo kwijt
is er niemand die mij begrijpt

Hij voelde zich toen heel banaal
was het verdrietigst van allemaal
en ontevreden bovendien
hij had zijn mooie veren niet gezien

Kom pauwtje jij hebt mooie veren
jij zal nu zeker moeten leren
ieder heeft zijn eigen taak
de ene pronkt de ander zingt maar raak.

Zo heeft iedereen in ‘t leven
een gave van de Heer gekregen
gebruik die gave telkens weer
wees niet jaloers, gebruik hem tot zijn eer.