De weg naar de gouden stad

De weg naar de gouden stad

Met wankele schreden beklim ik een berg
het paadje is smal de afgrond zo grauw
de hemel lijkt dicht, het nevelig blauw
beneemt mij de adem, ik voel mij een dwerg

het paadje gaat dalen, een rotsblok verspert
de weg om te gaan een vogel zingt luid
mijn angsten en zorgen roep ik nu uit
een hand uit de nevel heeft mij toen gered

Hij tilde mij boven het hemelse blauw
en wees mij het pad waarlangs ik moest gaan
al was ik soms bang ‘k mocht niet blijven staan
Hij zei Hem te volgen, ik blijf Hem nu trouw.

Ik kijk naar omhoog en zie daar mijn doel
een prachtig paleis met poorten van goud
ze dragen er kronen en niemand is oud
het geef mij een hemels gevoel.