Het zijn de kleine dingen die het doen

Het zijn de kleine dingen die het doen

Ik zag haar staan
verlaten in een hoek
ze keek me aan
met een blik, ik zoek
iemand om mee te praten
heeft niemand
dat nou in de gaten?

Schoorvoetend
ging ik heen
ik kende haar
van zo terloops
een knikje en een lach
tot op het moment
dat ik een droeve blik
in haar ogen zag.

Zij had een lang verhaal
verzwegen vele tijden
omdat het pijnlijk was
herinneringen, vastgeroest
aan veel lijden.

Toen ze het vertelde
en alles bovenkwam
de tranen in haar ogen welden
zij een zakdoek nam
kon ik slechts zwijgen
luist’ren naar haar stem
tranen in mijn ogen krijgen
denken ook aan hen
die veel lijden
onder oorlog en geweld.

Het was al lang geleden
voor haar nog zo dichtbij
toen ze zachtjes tot me zei:
sorry dat ik het je vertelde
zoiets mag ik toch niet doen?
De mensen willen het niet horen
de oorlog is al lang voorbij
er zijn nadien al zoveel kinderen geboren
die leven vrij en blij.

Ze mocht mijn oren lenen
om te luist’ren naar haar stem.